[Column] Arno Peperkoorn: Talent laat je geen koffie halen

Buiten is het warm en geweldig.
De bel gaat en mijn eerste afspraak staat voor de deur.

Glas water.

"Wie ben je, wat doe je, wat wil je?" zijn mijn vragen.

Ze begint te vertellen.
26 jaar. Vol ambitie, vol passie, duidelijk uitleggend wie ze is.
Duidelijk uitleggend wat ze doet.
Zoekend naar wat ze wil.
En dat is logisch: het begin van je carrière is een zoektocht!

Een talent.

"Heb je al met andere partijen gesproken?" vraag ik haar.
Ze vertelt me over een gesprek bij een bureau waar de hiring manager d'r benen op het bureau legde en uitlegde dat ze wel jonge mensen aannemen: "Die mogen dan eerst 2 jaar koffie halen en dan wordt het misschien wat."

Daar had dit talent geen zin in.
En dat zou niemand moeten hebben. Helaas hoor ik dit wel vaker. Ik zie en constateer een groeiend gat tussen hen die de arbeidsmarkt betreden en hen die aannemen. Een groeiend onbegrip tussen het nieuwe en oude.

"Ja, maar zo doen we het al jaren"
"In mijn tijd..."

Een wereld waarin we talent willen beoordelen op cv, is een wereld waar we het talent wegjagen uit onze branche!
Een diamant is pas een sieraad na een uitvoerig en precies slijpproces.
En precies dat proces ontbreekt op zoveel plaatsen.

Als we als mens zoeken, gebruiken we kaarten, Tom Toms , kompassen, de sterren, de wind en de bomen. We hebben hulpmiddelen nodig. Waarom geven zo weinig partijen hun talenten die handvatten? Waarom wil je iemand beoordelen op wat ze hebben gedaan, in plaats van kijken naar wat ze met en voor jou kunnen gaan doen? En waarom help je ze daar dan niet mee?
De basis moet toch zijn dat iemand een diamant is?

De roep om goede mensen is enorm. De investering valt tegen.
En als iemand dan wordt aangenomen, dan valt de praktijk tegen. De begeleiding en het wederzijds begrip schiet tekort. Iemand aannemen, neerzetten en dan maar hopen dat het goed komt. De beloftes tijdens de sollicitatie klinken als een droom, de praktijk ontvouwt zich als een nachtmerrie.

Daarmee bind je geen mensen aan je organisatie. Mensen zoeken richting, sturing en begeleiding. 
Een werkgever zou dit moeten bieden. De branche zou dit moeten bieden. Want het gaat goed met de economie. Mensen hebben opties, maar goede mensen zijn nog steeds schaars.

Iemand een pad bieden, begeleiding geven, is iemand binden aan je bedrijf. Beoordeel talent niet enkel op basis van opleiding en die 2 jaar ervaring. Luister, praat over hun waarden. Over hun krachten en zwaktes en kijk of je die krachten en waarden kan koppelen aan de richting van jouw bedrijf. Stel jezelf als hiring managereens de vraag: hoe maak ik mensen beter? Het zou de aannemende partij moeten zijn die kwetsbaar durft te zijn en mensen middels ontwikkeling en geduld een pad biedt. Dat bindt mensen!

Iemand 2 jaar koffie laten halen en schofferen tijdens de sollicitatiegesprekken werkte in 1965 en wellicht ook nog wel in een economie waar meer mensen dan banen zijn, maar in het hier en nu werkt dit niet.

Slijp, poets en bewerk. Je gaat er een prachtig sieraad aan hebben. Een sieraad dat wellicht ooit elders zal werken, maar wat altijd aan je verbonden zal zijn. Daarnaast maakt het jou als mens en bedrijf altijd beter en slimmer. Iemand opleiden en ontwikkelen is namelijk altijd wederkerig.

Glaasje water.

---

Arno Peperkoorn is directeur van Result Recruitment.

www.resultrecruitment.nl
@Arnopeperkoorn

Lees hier meer columns van Arno Peperkoorn.