Marketing Report
[Column] Bob Goulooze: B'wana he no home column

[Column] Bob Goulooze: B'wana he no home

Soms achtervolgen bedrijven je. Alsof je de laatste persoon op aarde bent aan wie zij hun diensten kunnen verkopen. Als dat gebeurt weet je dat het bedrijf onbetrouwbaar is.

Laatst vroeg mijn zoon me wat ik vond van een bedrijf dat je gegarandeerd bitcoin-winsten kon laten maken. Hij had het gezien in een AD-artikel, op Facebook. Nou, dan weet je al op voorhand: een flinke korrel zout. Die winsten ontstonden middels een algoritme dat het juiste aan- en verkoopmoment zou voorspellen. De jongens die het hadden bedacht, vroegen in het tv-programma Dragon’s Den aan investeerders, een miljoen te investeren. Toen ik dat las, wist ik al dat het totaal fake was, want als je algoritme zo goed is als beweerd, dan takel je dat miljoen natuurlijk gewoon zelf binnen.

Sherlock

Enfin, ik zei tegen mijn zoon dat ik het zou uitzoeken. Ik googelde twee zoekwoorden en vond het AD-artikel. Ik had natuurlijk ook bij Opgelicht kunnen kijken, maar wilde mijn zoon (die mij voor financiële zaken Sherlock Holmes-achtige kwaliteiten toedicht) niet teleurstellen. Ik benaderde het bedrijf en kreeg te horen dat ik vanwege enorme drukte binnen enige weken een belletje zou krijgen. Binnen 15 seconden ging mijn telefoon. Of ik in was om te investeren en als miljonair door het leven te gaan. Ik zei natuurlijk ja. Ik hoefde alleen nog maar een rekening te openen bij het bedrijf, dat op de Bahama’s was gevestigd. Ik zei okéK, maar vertel me eerst eens hoe dat algoritme precies werkt. En ik vroeg hoe al die proefpersonen met een inleg van 250 euro, in die tv-show gedurende dat programma zo snel hun winsten zagen verdubbelen en verviervoudigen. En of dat maar door en door ging. En of die mensen inmiddels al miljonair waren. Maar nee, ik moest eerst een rekening openen. Dan zou het me allemaal vanzelf duidelijk worden. Ik zei: “Thanks” en hing op. Ik belde mijn zoon en vertelde hem dat het crap was.

Daarna ging dagelijks mijn telefoon. “Hi Bob, how are you doing?” En of ik toch maar naar hun praatje van twee minuten wilde luisteren. Ik blokkeerde het nummer. De volgende dag belde een ander nummer, dat ik blokkeerde. De daarop volgende maand blokkeerde ik dagelijks mij onbekende nummers. Terwijl mijn blocklist groeide dacht: ik dat moet toch anders kunnen.

In 1977 verscheen het album Sleeping Gypsy, van de jazzmusicus Michael Franks. In die tijd was ik een jaar of twintig en niet into jazz. Hoewel ik net van school was, had ik een schoolvriend H. En die had een vriendinnetje. Zij had een plaat van haar ouders meegenomen naar H. Zij verzocht hem die elpee te draaien, zoals dat tegenwoordig ook weer populair is. Wat een relaxte laid back jazz. Ik leende de plaat draaide ‘m een paar keer en kocht hem toen zelf ook. Als je het hebt over easy listening is dit een perfect album. Voor ‘s nachts of ‘s morgens vroeg. Op de plaat stond een nummer getiteld B’wana he no home. Het gaat over een man die niet gestoord wil worden en een huishoudelijke hulp. Hij zegt tegen die vrouwelijke bediende dat als er mensen bellen zij moet zeggen: “B’wana he no home.” B’wana betekent meester of ‘sir’ in Afrika.  Niet erg woke natuurlijk, maar dat was nog niet in 1977 toen dit album verscheen.

Mijn vrouw is gezegend met een heldere schooljuffrouwenstem. Niet geschikt om de vier woorden overtuigend uit te spreken. Een week of wat geleden had zij een keelontsteking, die gepaard ging met zware verkoudheid. Ik zag mijn kans schoon en zij sprak met een twee octaven gedaalde stem in: “B’wana he no home” en als variatie op dat thema: “B’wana Bob he no home.”

Het callcenter belde weer bleek uit het onbekende internationale nummer dat in mijn scherm verscheen. Ik nam op en startte de tape. “B’wana he no home” zei de tape. De medewerker draaide zijn script “Hi Bob how are you” enthousiast af. Bwana Bob he no home. Hij begon te praten maar de loop ging verder met B’wana he no home. Daarna hing hij op. Ik ben sindsdien niet meer gebeld. Ach ja, de techniek van de kapotte grammofoonplaat werkt uiteindelijk altijd.

--

Bob Goulooze is een onafhankelijk communicatieconsultant voor creatieve oplossingen en werkt vanuit zijn bedrijf Qontent Fox.

www.qontentfox.com

Lees ook:

[Column] Bob Goulooze: Annonceren

[Column] Bob Goulooze: Ongehoord

[Column] Bob Goulooze: Slingertrends

[Column] Bob Goulooze: Klantcommunicatie

[Column] Bob Goulooze: Alles beter

[Column] Bob Goulooze: Beleving

Uitgelicht





Abonneer je op onze gratis dagelijkse nieuwsbrief