[Column] Joyce Lopulalan: Goedkoop is duurkoop

De feestdagen staan weer voor de deur. En de gemiddelde Nederlander struint – zeker nu – online vele websites af om een stukje vreugde cadeau te doen aan zijn of haar naasten. Vorig jaar deden we maar liefst 23 procent méér online aankopen.

De stijging zat vooral in de online bestelling van producten, daar waar diensten juist een afname lieten zien (bron: Thuiswinkel.org). Met de almaar krapper wordende huishoudbudgetten ligt de zoektocht naar meer betaalbare cadeaus – en daarmee onbetrouwbare online aanbieders – op de loer.

Toen een paar jaar geleden de goedkope Aziatische online webshops aan bekendheid groeiden, was ik één van de laatsten die hier interesse in had. Ik vond het een beetje een ver-van-mijn-bed-show. Dat kon toch niet goed zijn? En waarom zou je iets helemaal uit Azië laten kopen als je het ook even snel in een winkel om de hoek kon halen? Of op een door mij betrouwbaar geachte website, zoals Bol.com, kon bestellen?

Me-too principe

Toch kwam er een kantelpunt dat mijn nieuwsgierigheid naar het aanbod op deze websites aanwakkerde. In mijn naaste omgeving werd namelijk het ene na het andere succesverhaal gedeeld. Zelfs door de meest kritische kennissen in mijn netwerk. Het voelde een beetje aan als de Vinted- reclame van nu. Gesprekken als: “Prachtige jas he? Gekocht bij Ali. Heb je mijn gympen gezien? Lopen net zo lekker als Nikes. Maar wel voor een kwart van de prijs.” Gegeven de goederen die ik met eigen ogen kon aanschouwen, kon ik hen niet anders dan gelijk geven. Het zag er prima uit en een kniesoor die het opviel dat de oorspronkelijke logo’s net even wat waren aangepast. Dus, hoppa, ook ik was getriggerd en pakte mijn mobiel om eens online mijn horizon te verbreden.

The sky is the limit

Toen ik een opeenstapeling van allerlei schreeuwerige pop-ups weggeklikt had, belandde ik in een soort walhalla. Ik voelde het gelukzaligheidshormoon met de minuut verder door mijn aderen kolken. Wat een oneindige stroom producten die ik al scrollend over mijn beeldscherm zag vliegen. En wat een keuze! De lage prijs in combinatie met de ruime keuze maakte dat ik veranderde in een soort Scrooge. Waarom kiezen voor één artikel, als ik er in één run ook gewoon tien mee kon nemen voor een prijs die voor dezelfde producten in Nederland minstens vier keer over de kop zou gaan?

Hohoho, eerst maar een kerstoutfit

Voordat ik daadwerkelijk op de buy now-button kon drukken, brak mijn rationele ik in. Dit moest ik niet doen, gezien mijn eerdere successen met offers you can’t refuse. Ik besloot de compleet nieuw aangevinkte kledingkast te annuleren en te gaan voor een andere insteek. De kerst kwam eraan en elk jaar verzon één of andere grappige collega  wel weer een thema voor het kerstdiner. Iets wat ik altijd dramatisch vind. Zo hadden we ooit een thema Kakker of houthakker. En zo geschiedde het dat iedereen lekker warm en cosy in zijn houthakkerskostuum aan tafel zat, terwijl ik was komen opdagen op stiletto’s waar onmogelijk op gelopen kon worden (laat staan dansen), shinend in mijn rode galajurk met kippenvel op mijn open ruggetje. Zo niet oké. Maar goed, ik dwaal af. Ik besloot nu te gaan voor de meest hilarische kerstoutfit. Dit jaar zou ik gaan shinen op whatever thema er werd bedacht (we hebben het hier trouwens over het tijdperk vóór corona). En niets of niemand zou mij hiervan weerhouden!

Ik kon het niet laten om ook voor de directeur een waanzinnig ordinaire trui met afbeelding te kopen. Een soort running gag, sinds hij mij shockeerde in mijn eerste maanden van indiensttreding door met een kersttrui met uitstekende wortelneus naast mij te komen zitten. Geloof mij, dit liet een bijzondere indruk op mij achter... Na wat gestuntel met de Chinese-naar-Westerse omrekentabel om de juiste maat te kunnen bestellen, maak ik mijn definitieve kerstjurkkeuze en sluit ik mijn waanzinnige Customer Journey af met een druk op de ‘buy now’ button. Wat er ook gebeurt, de komende week zit ik kwispelend bij de brievenbus te wachten op mijn pakketje. Maar al wat kwam, het pakketje kwam niet.

Gaan we de kerst wel redden?

Waar ik NIEMAND ooit over gehoord heb, zijn de onaardse bezorgtijden. We kunnen inmiddels voedingsmiddelen vanaf het ordermoment binnen het uur laten bezorgen. Maar mijn razendsnelle online bestelling uit Azië deed er twee maanden over om mij uiteindelijk te bereiken. Echt NET voor het geplande kerstdiner. Groot was dan ook mijn teleurstelling bij het uitpakken van de bedenkelijke verpakking. In niets leek het geleverde op de door mij bestelde, prachtig van pasvorm zijnde, beeldige kerstjurk. Ik ontving een bedrukt soort nylon waar je nog geen regenpak van zou willen hebben. Ik bleef nog een soort van positieve gedachten vasthouden, in de trant van “Als ik dit aandoe, zal het vast meer gaan lijken op wat ik besteld heb.” Maar helaas, niets was minder waar. De stugge stof en de slechte stiksels maakten van het leuke jurkje een soort hobbezak. Wat een drama! Terug met die zooi … Natuurlijk bleek ook het retourbeleid niet van toepassing op dit te laat geleverde, onooglijke goed. What was I thinking?

Kortom: gaat allen met kerst gewoon (online) shoppen in Nederland. Voor mij in ieder geval geen woest aantrekkelijk geprijsde goederen meer… #goedkoop #duurkoop

P.s. De hilarische kersttrui voor mijn directeur was trouwens wèl een succes. Hij heeft hem nooit gedragen maar wel lange tijd op zijn kantoor laten hangen. Nieuwsgierig naar hoe deze eruitzag? Stuur mij een mailtje o.v.v. kersttrui en ik deel de foto 

---

Joyce Lopulalan is Business Development Manager bij 4orange. Ze adviseert en begeleidt organisaties die voor uitdagende (data)vraagstukken staan. Maar bovenal is Joyce gewoon kritische consument en kijkt vanuit dit perspectief naar de wereld om haar heen. Maandelijks geeft ze een kijkje in zaken die haar opvallen.

4orange helpt bedrijven met ambitie naar the next level in data maturity!

www.4orange.nl

Lees ook:

[Column] Joyce Lopulalan: Dikke pret bij het digitaal gemeenteloket
[Column] Joyce Lopulalan: Leasen om te pleasen
[Column] Joyce Lopulalan: Natie der elektrificatie – iedereen aan de elektrische auto!
[Column] Joyce Lopulalan: Hoe mediablind ben jij?
[Column] Joyce Lopulalan: Never change a winning formula