[Column] Bob Goulooze: Song

Ik zat in de auto toen op de radio de melding kwam dat onze songfestival inzendig ‘s avonds de generale repetitie zou gaan missen. Want? dacht ik. Maar er kwam niets. Thuisgekomen vertelde mijn vrouw, wat ik ook al op de radio had gehoord. Dus ik vroeg: Want? Mijn vrouw moest het antwoord schuldig blijven. “Ik snap het ook niet”, zei ze “dat bij zo’n majeure afwijking van het klaarblijkelijke protocol geen reden wordt opgegeven.”  Nou da’s een hele mond vol, dus ik vroeg haar of ze de Telegraaf website al had geraadpleegd. Ik wist het antwoord natuurlijk wel omdat zij nog nooit, echt nimmer, spontaan deze website heeft bezocht. Ikzelf daarentegen weet als geen ander, dat je voor nieuws over trivia of moorden de Telegraaf moet raadplegen.

Scoops

Ja, eerlijk is eerlijk, deze krant heeft vaak de meeste scoops die het grote publiek interesseren. Dat was vroeger zo en nu nog steeds. Spraakmakende affaires vinden natuurlijk ook hun weg naar andere kranten, maar nergens is het zo lekker lezen als bij de Telegraaf. Dat vond ik al sinds ik junior-consultant werd bij het destijds bekende Amsterdamse PR-bureau Van Sluis & Partners. Daar vertelde oud-Telegraaf journalist Fred van Sluis hoe je Telegraaf-achtig kon schrijven. Simpelweg de uitspraak van Godfried Bomans - wie kent hem überhaupt nog - ‘Schrijven is schrappen’ toepassen. Het is om die reden dat qua leesbaarheid de Telegraaf met een gemiddelde zinslengte van 13 woorden mijn favoriet is. Een periodiek als NRC heeft een gemiddelde zinslengte, van ver over de 20 en soms zelfs 30 woorden. Daar braken journalisten woorden uit, zonder zich te beseffen hoe een lezer dat ervaart. Een eindredacteur lijkt bij dit dagblad ook te ontbreken. Daarom had ik altijd zo’n aversie tegen deze krant. Eén lange zin kost de lezer meer tijd dan drie korte zinnen. Journalisten die dat soort lange zinnen schrijven zijn gewoon lui. Daarom zijn ambtenaren rapporten ook onleesbaar.

Maar goed, de Telegraaf bood mij niets meer dan Teletekst. Moderne mensen zien dat als een archaïsch medium, waarvan sommigen zelfs het bestaan ervan niet kennen. Toch is geen medium zo snel als TT. Direct van Reuters, AP en het ANP op telefoon en TV. En daarbij veelal meningloos; feitelijk dus. Precies wat je als nieuwsconsument wilt weten: feiten, geen meningen.

Goed geïnformeerd

Wie is er beter geïnformeerd dan de Telegraaf? Dat kan er bij dit type nieuws maar één zijn: Bild. Ik tikte bild.de in en las direct bovenaan de homepage, dat onze vertegenwoordiger zou worden gediskwalificeerd en ‘en passant’ ook gedesavoueerd. Dat laatste gold zeker ook voor Bild, dat traditiegetrouw alles wat goed is en ons land vertegenwoordigt affakkelt. Die diskwalificatie was nieuws, dat onze NOS, Cornald Maas of Telegraaf niet had bereikt. Onbevestigd weliswaar, maar als je in de jaren teruggaat, blijkt dat dit ‘boulevardblad’ vaker schokkend nieuws bood, dat uiteindelijk een hoog waarheidsgehalte had. Nieuws dat men niet wilde horen. Maar als je er eenmaal over had gehoord, wilde je ook meer. Zo hoorde heel Nederland dat haar Elftal bij het WK van ‘74 bezoek kreeg van ‘Mädchen voller Spaß’. Het nieuws kwam van Bild. Het Elftal ontkende alles, maar de twijfel was gezaaid. Het verweer was dat het een poging van het fascistoïde boulevardblad was ons team te destabiliseren. Veel later bleek het allemaal precies zo te zijn gegaan als Bild had beschreven. Het zou mij overigens niets verbazen, als Bild deze deernen zelf had ingehuurd om een schandaal te veroorzaken.

Afwachtende Nederlandse media

De NOS en Telegraaf wisten de ochtend erna nog steeds niet wat er zou gebeuren. Blijkbaar had Bild connecties binnen het EBU-bestuur of had een Bild journalist zich verdiept in de juridische gelaagdheid van het deelnemersreglement. Hoe dan ook, bij entertainmentnieuws kun je beter terugvallen op goed geïnformeerde sensatiepers. De ‘journalist’ Cornald Maas, was in geen velden of wegen te bekennen om het Nederlandse volk duiding te bieden. Maas vertelt ook alleen maar dingen die we als TV-kijker zelf ook kunnen zien en horen. Zaterdagmiddag meldde mijn autoradio als ‘breaking news’ dat onze Nederlandse songfestival kandidaat was gediskwalificeerd. Eigenlijk was ik blij, want dat betekende dat ik niet hoefde te kijken naar een van ‘s werelds onbenulligste liedjesprogramma's. Elk nadeel heeft ook zijn voordeel.

--

Bob Goulooze is een onafhankelijk communicatieconsultant voor creatieve oplossingen.

 Volg Marketing Report op LinkedIn!

 Abonneer je op onze gratis dagelijkse nieuwsbrief

 Registreer jouw bureau gratis in de Marketing Report reclamebureau database The List

Lees ook: