[Column] Joyce Lopulalan: Ticketingzwendel bestaat nog steeds

Het Nederlandse volk staat al eeuwen bekend als een handelsvolk. Online marktplaatsen schoten de vorige eeuw als paddenstoelen uit de grond. En een paar jaar geleden volgde ik de ontwikkelingen van collega’s die hun geluk beproefden met bitcoin op de voet, met wisselend succes. Maar wanneer is de grens van ethisch verantwoord handelen bereikt? Die vraag hield mij de afgelopen weken bezig.

Van koehandel naar bitcoins

Met enige fascinatie zie ik in hoe de handelsmentaliteit zich ontwikkeld heeft van handelen vanuit noodzaak (ik een kip met eieren, jij een koe met melk, laten we dit uitruilen en zo beiden een heerlijk ontbijt maken), naar een veel commerciëlere variant, waarbij het bepalen van een juiste prijs centraal staat, die een persoon of organisatie voor een dienst of product zou willen betalen. Tot zover klinkt het nog redelijk acceptabel. Als jij iets hebt wat ik graag wil hebben, en ik heb de prijs die jij ervoor vraagt ervoor over, dan zijn beide partijen tevreden bij het sluiten van de deal. Op voorwaarde dat de dienst of het product geen verborgen gebreken kent.

Misbruik wordt beloond

Bij ieder natuurlijk evenwicht zoekt de mens echter de schimmigheid op. En maakt hierbij gebruik van de onnozelheid en onwetendheid van de meute. Internet heeft daar zowel aan bijgedragen als dit teruggebracht. Want enerzijds ben je in staat om bijvoorbeeld gemakkelijk een fake webshop te beginnen of een reclame te lanceren die bol staat van de valse beloftes. Gelukkig maakt internet het ook weer mogelijk om reviews te vinden die je behoeden voor zwendelaars. Maar al met al dien je als consument waakzaam te zijn. En ik spreek uit ervaring, want hoewel ik altijd enorm lang wacht met het maken van een beslissing voor relatief grote uitgaven, ben ook ik onlangs nog ergens ingestonken, met huid en haar en bij mijn volle verstand (ook nog!). Dit betrof ticketing voor een concert.

Beyoncé Renaissance Tour: die mag je niet missen

Mijn vriendin belde mij, bol van het enthousiasme, op. Beyoncé werd in Nederland verwacht voor een tweetal concerten. Dit mochten we niet missen! Eerlijkheid gebied mij te zeggen: ik ben geen Beyoncé-fan in hart en nieren. Afgezien van haar paar nummer 1-knallers, vind ik haar soms net iets te veel toonladders van boven naar onder aanhalen. Maar deze vriendin laat zich altijd door mij meesleuren naar verschillende dance-events. En ik houd wel van spectaculaire shows. Dus ik was er al snel uit: we gaan naar Beyoncé!

Virtuele wachtrijen voor het boeken van een felbegeerd kaartje

Op de dag dat de ticketing van start ging, was mijn vriendin helemaal opgeschakeld. Ze gaf aan dat ze letterlijk 30.000 mensen voor zich in de wachtrij had. Heel bijzonder. Dit was echt een event dat je niet mocht missen, zo bleek wel. Toen ze eenmaal aan de beurt was, belde zij mij in paniek op. Toen ze eenmaal kaarten kon reserveren, bleek ze geen Ticketmaster-account te hebben (of het wachtwoord niet meer te weten) om te kunnen reserveren. Dus duurde de tijd om de boeking rond te krijgen te lang en werd ze eruit gegooid. Ze kon weer achteraan aansluiten.

Snel schakelen: wat nu?

Ik zat net tussen twee meetings in toen ze mij – enigszins in paniek – belde en haar verhaal deed. Omdat ze wist dat ik wel een Ticketmaster-account had (en ook nog wist in te loggen). Ik besloot ook een poging te doen, maar beloofde haar niets. Ik vroeg haar op welke plekken er geboekt kon worden, en ze gaf aan dat het ook via de locatie (Amsterdam Arena) zou moeten kunnen. Ik besloot voor deze website te gaan en te kijken of ik, tegen beter weten in, misschien sneller via deze website kon boeken.

Snelle, soepele boeking: zo gemaakt!

Tegen alle verwachting in, kreeg ik vrij snel de mogelijkheid om een boeking te maken. Dit had al red flag nummer 1 moeten zijn. Met 1 oog op de tijd voor de volgende meeting, vloog ik er doorheen. Ik koos voor de best beschikbare plaatsen in de categorie reguliere stoelen en belandde vrij snel bij het betaalgedeelte. Dit had red flag nummer 2 moeten zijn. Er kwam best een forse prijs te staan, maar ik dacht: “Tja, dat zal wel kloppen voor zo’n ster van wereldformaat.” Bovendien had mijn vriendin mij al gewaarschuwd dat tickets niet goedkoop waren. Dus met dat in het achterhoofd en het feit dat er altijd nog fikse boekingskosten worden berekend voor een boeking waar geen mensenhand meer aan te pas komt (vind ik nog altijd een discutabele kostenpost overigens!) drukte ik op betalen. Tot zover de feestvreugde, want... wij gingen naar Beyoncé!

Online tickets via Ticketmaster

Gedurende het gehele boekingsproces is bij mij maar 1 naam blijven hangen van de ticketing: Ticketmaster. Op geen moment in het proces is mij opgevallen dat er nog een schimmige tussenhandelaar tussen mij en de ticketleverancier van Beyoncé’s event zat. Ook niet omdat de tickets online werden verscheept en ik via mijn Ticketmaster-app deze QR-codes ontving, door... Ticketmaster. Maar groot was mijn verbazing toen ik in het scherm naar beneden scrolde en een hele kleine ‘reguliere prijs’ vermelding zag staan. Dit bleek de helft van de prijs te zijn die ik 3 maanden eerder had betaald. Hoe dan?

Foutje, bedankt!

Mijn eerste, naïeve ingeving was dat dit een foutje moest zijn: ofwel ze hadden ons verkeerde plaatsen gegeven en hadden we betaald voor plaatsen die dichter bij het podium zouden zijn. Ofwel er was een fout gemaakt in de afrekening en er waren per ongeluk te hoge tarieven in rekening gebracht, zodat ik geld teruggestort zou krijgen. Vol vertrouwen dook ik erin en begon ik mijn zoektocht op de pagina van Ticketmaster. Ik vond daar een verwijzing naar intermediairs die ook tickets verkochten die door Ticketmaster werden geleverd. Voor het eerst bekroop mij een onstemmig gevoel: “Het zal toch niet dat ik ten prooi ben gevallen aan zo’n zwendelclub die gebruikmaakt van bulk inkoop en het weer doorverhandelt?” Ik besloot nog eens terug te kijken naar mijn transactie en daar zag ik helaas een kenmerk bij staan waarvan Ticketmaster aangaf dat het dan een derde partij is.

Topticketshop.nl: ticketing intermediair en prijsverdubbelaar

Helaas, het bleek waar. Ik had mijn tickets gekocht bij Topticketshop.nl. Ik heb beide ticketingbureaus aangeschreven en ook van beiden binnen afzienbare tijd antwoord gehad. Echter, waar Ticketmaster mij per e-mail moest wijzen op de aankoop bij een derde partij en de gang van zaken betreurde, was het antwoord van Topticketshop beduidend zakelijker. Zij schreven onder meer:

‘...Wij zijn een secundair ticketbureau. Op onze site staat duidelijk aangegeven dat ons ticketaanbod doorverkochte tickets betreft. Hierdoor kan er een prijsverschil ontstaan tussen de prijzen op onze site en de prijzen bij het eerste verkooppunt. De nominale ticketprijs staat op onze site voor u een bestelling plaatst...’

Ik ben nog eens afgereisd naar de website van de Johan Cruijff-arena, maar alles ademt Ticketmaster. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik op een ingeframede ticketingmodule van een secundaire ticketing handelaar aan het boeken was. En ik ben ook zeker het verhaal over de nominale ticketprijs en huidige tarief niet tegengekomen. Die zag ik pas op mijn online ticket in mijn app.

Haastige spoed is zelden goed

Nu ligt de allereerste en grootste fout bij mij. Ik had èn niet snel moeten handelen èn mijn bedenkingen bij de hoogte van de afrekening moeten hebben. Ik ben normaliter geen impulskoper, maar ga wel geregeld naar events. Een goede, doch zeer dure les voor mij. Ik heb mij inmiddels neergelegd bij het verlies en probeer vast te houden aan de gedachte dat ik ten tijde van betalen het blijkbaar een acceptabele prijs vond. Heel even heb ik nog de optie overwogen om mijn kaarten last-minute te verkopen, want door de schaarste van de beschikbare kaarten, doen fans er alles voor om erbij te kunnen zijn. Maar ik zou dit niet over mijn hart kunnen verkrijgen en niet kunnen maken tegenover mijn vriendin die hier zo naar uitkijkt.

Beste consument, wees gewaarschuwd. Boek niet klakkeloos en snel zoals ik. Hoewel concertorganisatoren allerlei manieren bedenken om concerten toegankelijk en betaalbaar te houden voor iedereen en daarmee secundaire ticketingverkoop door tal van maatregelen proberen tegen te gaan, blijken deze nog steeds erg succesvol te zijn in het massaal opkopen en doorverkopen van tickets, schaarste te creëren en in te spelen op impulsiviteit en naïviteit van de consument.

Na een week humeurig te zijn geweest, heb ik mijn verlies geaccepteerd. Ik heb namelijk hooggespannen verwachtingen dat Queen Bey dit pretbederf allemaal goed gaat maken. En ik tegen mijn toekomstige kleinkinderen kan zeggen: “Oma was toevallig wel bij de megacoole Renaissance-tour van Beyoncé.” Wie laat deze once in a lifetime kans nou schieten? Tegen die tijd ben ik dat forse bedrag dat er voor betaald is wel vergeten...

Joyce Lopulalan is Business Manager bij www.futurefacts.nl, de AI-partner van (inter)nationale organisaties. Maandelijks geeft zij als kritische consument haar mening over alledaagse zaken. Uiteenlopend van commercials en marketingcampagnes tot aan impactvolle toepassingen binnen haar werkveld. Joyce stelt feedback op haar columns erg op prijs. Laat je reactie achter via joyce.lopulalan@futurefacts.nl of 06-50415646.

www.futurefacts.nl

Lees ook: