[Column] Joyce Lopulalan: Vakantie-trammelant

Ver vooruit plannen is, eerlijk is eerlijk, niet mijn sterkste kant. Zeker niet als het op vakanties aankomt. Op de een of andere manier staat die vakantie altijd sneller voor de deur dan dat ik had verwacht en kijken twee pretogen van dochterlief mij gemoedelijk aan.

De vraag: “Je hebt toch wel al iets geboekt hè mam?” wordt steevast daarna gesteld. En normaliter kan ik dan tussen alle bedrijven door best nog wel een knappe bestemming vinden, maar dit keer lukte mij dit niet. Ai, wat nu?

Juiste aanbieding op het verkeerde moment

De aanbiedingen van online reisbureaus vliegen je om de oren. Aantrekkelijke afbeeldingen van ware blue lagoons (waterparadijzen met oneindig lange glijbanen) doemen op, op mijn tijdlijn. De prijzen zijn ook zeer aantrekkelijk te noemen. Maar helaas is de werkelijkheid anders. Als je doorklikt krijg je prachtige aanbiedingen voor … november. Tja, dat is dus niet helemaal het plan. Als moeder met een co-ouderschapsregeling zit ik aan twee zomervakantie weken in augustus vast. En die ga ik benutten ook.

Zoekopdrachten vliegen over mijn computerscherm

Net als andere jaren doorloop ik de reguliere zoekingangen via de bekende aanbieders, maar er popt niets aantrekkelijks op tegen een prijs die ik in mijn hoofd heb. Dan maar de inverse zoektocht: het zoeken naar een aantrekkelijke vakantiebestemming via Google, om te kijken of je dan via een niet voor de hand liggend, doch betrouwbaar genoeg ogend, reisbureau alsnog in de periode op vakantie kunt die ik voor ogen had. Weer niets. Dit begint toch wel een nijpend probleem te worden. Lichte paniek maakt van mij meester. Ik ga mijn pretletter toch niet moeten teleurstellen?

Vakantie in eigen land: toch niet interessant

Even snel kijken naar beschikbaarheid in eigen land. Het blijft stuklopen op een achterlijk hoge prijs die overeenkomt met het hoogseizoen of een optie waar survival skills echt nodig zijn. Een tent opzetten is niet aan mij besteed. Evenmin de wandeltocht in de vroege ochtend met een wc-rol onder mijn arm naar een gemeenschappelijke toilet- en doucheplaats. Ik weet het, het is erg decadent, maar ik betaal, dus ik bepaal. En in mijn definitie van vakantie komt dit soort zaken dan ook echt niet voor.

Stijgende vakantiestress

Met de dagen die voorbij gaan, neemt mijn stresslevel toe en zie ik mijn vakantiekansen slinken. Ik moet nu echt knopen door gaan hakken en besluit voor de middenmoot te gaan. Ik boek een vakantieparkformule waar we kind aan huis zijn. We weten wat er te doen is en welke faciliteiten het park minimaal heeft. We gaan voor het vakantie-element echter wel naar een park waar we nog nooit geweest zijn… in Frankrijk! Vive la France, ik word er helemaal gelukkig van. De vakantiestress slaat om in vakantiepret. Maar … hoe kom ik er?

Optimale reis uitstippelen: bus – trein – taxi?

Bij de parkinformatie staat dat ik totaal ontzorgd kan aankomen. Via het vliegtuig of met de trein kan ik worden opgehaald door een privé-chauffeur die tegen een aantrekkelijk tarief naar het park brengt. Dit klinkt goed. Geen idee wat het kost, maar ik ben nu al om. Eerst maar even onze treinreis boeken. Een tikkeltje uit mijn comfortzone, maar in dit geval zie ik de autoroute als een ‘plan B’ of misschien zelfs wel ‘plan C’. Ik hou van autorijden, maar juist op dat moment zal ik van auto switchen. En full electric naar Frankrijk wordt niet aangeraden. Voor en fervent autorijder begint de vakantie in de trein, hou ik mezelf voor.

Paniek, alles zit vol!

Ik google naar NS International en probeer daar voor begin augustus een lekkere snelle trein naar Parijs te boeken. Dat blijkt niet zo gemakkelijk als ik dacht. Terwijl ik de perceptie heb dat ik zeeën van tijd heb om te boeken, omdat mijn vakantie pas over twee weken begint, blijkt dat op het spoor toch een andere realiteit. Er is geen plek in een trein te boeken die een beetje rond het middaguur aankomt. Sterker nog: de berichten geven aan dat bijna alle treinen die dag vol zitten. Dit is toch wel een domper op de feestvreugde. Ik heb alleen nog keuze uit treinreizen met drie overstappen of opstappen in Brussel. Mwoah, allebei niet heel aantrekkelijk. Ik kijk toch nog even naar de vliegtickets. Helaas is dit ook geen optie. De aankomsttijden zijn zo mogelijk nog later op de dag dan met de trein. Dan maar plan C; het boeken van een huurauto. Het zien van de tarieven maakt dat ook deze optie van het lijstje gaat. Dan maar (veel) later aankomen met de trein.

Hulp bij het boeken

Ik besluit hulp in te roepen. Er staat op de website dat ik NS International 24/7 kan bellen. Hoe druk kan het zijn op een snikhete zondagmiddag? Ik besluit te bellen en krijg te horen dat de gemiddelde wachttijd iets langer duurt dan de gemiddelde 5 minuten. Dat valt mee, denk ik nog. Ik zet de telefoon op speakerstand en blijf zelf ook online klikken, in de hoop dat ik wat beschikbaarheid vrij zie vallen. Drie kwartier later heb ik nog niemand gesproken. Het bandje waarop gezegd wordt dat men weet dat ik aan het wachten ben, begint te irriteren. Inmiddels heb ik genoegen genomen met een veel latere aankomsttijd en mijn internationale treintickets geboekt en besluit de verbinding te verbreken. Altijd fijn, die 24/7 ondersteuning.

Eindstand na een dagdeel regelen

Nu alleen die taxidienst nog boeken. De taxidienst die vanuit het bungalowpark geprezen wordt, lijkt niet (meer) te rijden vanaf het Franse station waar ik dan moest aankomen. Het stond in ieder geval niet meer tussen de opties om te boeken. Kak, nu heb ik eindelijk mijn treintickets naar het station waar vandaan ik een taxi kon boeken, en nu dit weer. Maar ja, mijn treintickets zijn definitief, dus het laatste stukje vervoer zal ook nog geregeld moeten worden. Ik heb een contactformulier ingevoerd met het verzoek mij te informeren of er vanaf dit stations nog taxi’s te boeken zijn. Besloten om nu geen verdere tijd te besteden aan stressen. Dat doe ik wel als ik met mijn koffer ga uitzoeken waar ik precies de trein ga vinden die ik moet hebben. En hoe ik erachter kom waar ik precies moet uitstappen. Het lijkt wel de eerste keer dat ik met de trein ga. En als ik hierover nadenk, zit ik er niet eens zo heel ver vanaf vrees ik. Dit belooft nu al de meest spannende vakantie tot nu toe te worden.

Wordt vervolgd…

Joyce Lopulalan is sinds 1 januari 2022 Business Manager bij Future Facts, de AI-partner van (inter)nationale organisaties. Maandelijks geeft zij als kritische consument haar mening over alledaagse zaken. Uiteenlopend van commercials en marketingcampagnes tot aan impactvolle toepassingen binnen haar werkveld. Joyce stelt feedback op haar columns erg op prijs. Laat je reactie achter via joyce.lopulalan@futurefacts.nl of 06-50415646.

www.futurefacts.nl

Lees ook:

[Column] Joyce Lopulalan: Hoe je als consument elke dag wordt genept
[Column] Joyce Lopulalan: Ontzorging zoekt hulp!
[Column] Joyce Lopulalan: Customer Centricity: een buzzword uit de vorige eeuw?
[Column] Joyce Lopulalan: De wondere wereld van ... kunstmatige intelligentie
[Column] Joyce Lopulalan: Goedkoop is duurkoop